Tibetan Mastiff Kennel Poland

Porównanie wzorca FCI i AKC

Porównanie wzorca FCI i AKC

Porównanie oparte jest na oryginalnym tekście wzorca amerykańskiego z bodajże 2007 roku, kiedy to mastif tybetański został uznany za oficjalną rasę AKC i polskim tłumaczeniu wzorca FCI z 2004 roku (z drobnymi wyjątkami na oryginalnym tekście wzorca z 2015 roku, kiedy mam wątpliwości co do tłumaczenia – pogrubiona czcionka i angielskie słowo w nawiasie).

Wrażenie ogólne

FCI

Wzorzec FCI opisuje mastifa tybetańskiego jako psa potężnego (powerful), ciężkiego, dobrze zbudowanego, o mocnym kośćcu. Imponującego, o solidnym, poważnym wyrazie. Łączy majestatyczną siłę, krzepę i wytrzymałość; przystosowany jest do pracy w różnych warunkach klimatycznych. Długo dojrzewa; suki osiągają pełną dojrzałość w wieku 2-3 lat(w polskim tłumaczeniu jest nieścisłość) , a psy nie wcześniej, jak w 4 roku życia .

 

AKC

Dostojny i imponujący. Rasa duża, ale nie ogromna. Atletyczny i pokaźnych rozmiarów pies, o poważnym, ale łagodnym wyglądzie. Mastif tybetański stoi pewnie na swych łapach, które są masywne, silne i kocie, jego postawa budzi respekt. Korpus jest trochę dłuższy niż szerszy. Charakterystycznymi elementami budowy tej rasy jest głowa i ogon. Głowa jest szeroka i imponująca o dużej czaszce, oczy głęboko osadzone, w kształcie migdałów, lekko pochyłe, kufa szeroka, dobrze wypełniona, robiąca wrażenie pojemnej. Charakterystyczna wyraz tej rasy to stan ciągłej czujności. Ogon i portki z długimi piórami, ogon noszony wysoko, pojedynczo zakręcony ponad linią grzbietu, równoważący głowę. Sierść i grzywa są grube z wełnistym podszerstkiem.

Mastif tybetański był używany głównie do pilnowania rodzin i ich dobytku przez wiele setek lat. Z dala wypatruje obcych i zaciekle broni rodziny i dobytku.

Porównanie

Wrażenia ogólne w amerykańskim wzorcu są zdecydowanie dokładniej opisane, wzorzec europejski dla odmiany nie koncentruje się na cechach anatomicznych, które są opisane w dalszej części wzorca.

Warto zwrócić uwagę na to, że we wzorcu AKC mastif tybetański jest opisany jak pies duży, ale nie ogromny. Wynika to zapewne z tego, że robi on wrażenie ogromnego głównie ze względu na bujną sierść pod którą wcale nie kryje się jakieś ogromne ciało.

CDN